Mijn naam is Rebecca. Ik ben een 20-jarige student van Caribische afkomst. Op dit moment studeer ik en in mijn vrije tijd hou ik van schrijven. Mijn inspiratie voor dit gedicht was eigenlijk heel random. Ik schrijf altijd verhalen maar wilde allang al beginnen met gedichten schrijven. Op een dag zat ik achter mijn laptop en dacht ik bij mezelf vandaag ga ik een gedicht schrijven. Ik dacht aan een gedicht waardoor ik en andere vrouwen een goed gevoel over onszelf krijgen. Een gedicht waar mensen, donkere vrouwen vooral, blij van worden. En daar begon het eigenlijk.
She was the woman
every girl wanted to be.
Beautiful dark brown skin,
even on a rainy day she would glow.
It was like God put pieces of sun
in her skin when He created her.
Her teeth were as white as cocaine.
They would blind you
if you looked to close.
Her eyes would hypnotize everything she looks at.
From humans to animals
to even the aliens.
The hazel brown pigment
made you think of fall.
You could see the brown leafs
and cozy vibes in her eyes.
Her body looked like she was
cast into a Coca Cola bottle.
Everything she wore looked good on her.
Her hair was made of
the finest strings of black.
She didn't need a wash&go
for her curls to be popping.
Her confidence...
That's what amazed me the most.
She walked around like she owned the world.
Nobody or nothing could stop her.
She was the Michelle Obama or even
the Dorothy Dandridge
of her generation.
She was the purest form of a woman.
Reactie plaatsen
Reacties